Anlaşılmaz Gerçek- 10 bölüm Geldi........

1.BÖLÜM

Tam 52 yıl olmuştu tamı tamına 52 yıl. Elli ikinci kere kalbim parçalara ayrılıyor. O dayanılmaz ağrıyı yeniden, ilk günkü gibi hissediyordum. Onu terk ettiğim günü, benim yüzümden uçurumdan atladığı günü ve o kurdun bana cenaze’de lafını söylediği günü… Öldüğü günü unutamıyordum. Sonsuz hayatım boyunca onu unutmayacaktım, o hep benimle beraber yanı başımda olacaktı. Başka birine bakmak bile çok çirkin bir duyguydu sanki bunu yapınca Bella’ya ihanet etmiş gibi hissediyordum. Bu düşüncelerle, Bella’ya aldığım yatakta kıvrılmış onun kokusunu bir kez daha hissetmeye çalışırken... Âlice içeri geldi…
—Merhaba ed…
Cümlesinin devamını getiremedi, yüzümde ne gördüğünü merak ettim.
—merhaba
—Edward bunun çok kötü bir gün olduğunu biliyorum ama 50 yıl oldu…
—52 yıl
—Evet, 52 yıl, ama bunu atlatmalısın. Bu herkes için daha iyi olacak bak seni böyle gördükçe bundan tüm aile etkileniyor lütfen bari benim için… Bella... İçin bunu yap oda böyle isterdi…
Buna karşın bir şey diyemedim onun adı sanki başımdan aşağı kaynar sular dökülüyormuş gibi oluyordu… Ölesiye bir pişmanlık duyuyordum. Aslında ölmeyi denedim ama buradakiler gitmeme izin vermediler.
—Edward lütfen aşağı in ve bu günü biraz iyimser geçir. Bak o hep senin yanında, belki uzun bir süre sonra ama bir gün cennette veya cehennemde karşılaşacaksınız…
Bunun beni iyi hissettirmesi gerekirdi ama ben kendimi bir enkaz gibi hissediyordum. Kahretsin ben ölümsüzdüm.160 yaşında yaşlı bir adamdım ben…
—Tamam, Âlice öyle olsun elimden geldiğince hayata dönüyorum canım.
Sanırım bu kadar yapabilirdim değil mi?

tamammen kendi yapımım [Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] yorum yazmayı unutmayın...

Çok Güzel Sağol....

bnce baya bi güzel olmuş yani Edward'ın duygularını yansıtmışsın. yeni bölüm ne zaman ki, baya bi olmuş gelmeyeli...

2. BÖLÜM

Herkes benim aralarına döndüğümü düşünüyor ve yeni bir şehre gitmeyi düşünüyorlardı. Yemek masasına kocaman bir harita açıldı herkes ayrı bir yeri gösteriyordu. Dayanamadım:
—Foks’a gidelim Carlisle.
Herkes bana dönmüştü ve hepsinin ağzı beş karış açıktı tabii ki Âlice dışında... O tabii ki olacakları görmüş bana hafif bir sırıtışla bakıyordu.
—Bakın ben onu unutamam anlayın bunu. Siz beni ona itecek düşüncelerden uzak tutmaya çalışıyorsunuz ama ben hep Bella’yı düşünüyorum. Bunu kimse değiştiremez. Benim için Forks’a gidecek misiniz?
—Edward buda sorumu tabii ki geliyoruz ama bunun seni kırmasını istemiyoruz, dedi Esme.
—Sorun yok Esme. O zaman 50 yıl sonra Forks’a geri dönüyoruz. Hafif bir sırıtışla konuşmamı tamamlamıştım. Yıllardır onun hakkında her şeyden kaçındım ama bu bana daha fazla acı verdi… Artık onu yeniden yaşatmak, elimden geldiğince hatırlamak istiyordum.

2 HAFTA SONRA…

Forks’tayız, eski evimizde eski odamdayım... Burası hiç değişmemiş.Sanırım hatırlamak konuşunda haklıyım.
Odamda hatıralara dalarken alttan Emmet’in anormal bir gülme sesi geldi. Bu çocuk çok garip ama o benim en sevdiğim kardeşim. Yavaşça aşağı indim... Herkes bir şeyden dolayı mutluydu… Derken Jasper’in düşüncelerini duydum. Burada başka bir vampir ailesi daha varmış bizden 30 km kuzeyde bu ev gibi bir villada 7 kişilermiş. Aman ne güzel aynı bizim gibi.
—Naber sevgili kardeşim... Oğlum dövüşecek adamlar bulduk süper… Bayıldım ben bu işe ya…
—Emmet biliyor musun sen geri zekâlının tekisin, dedi Rose.
Emmet dışında herkes gülüyordu bende kendime mani olamadım aslında…

—Edward geliyor musun? Dedi, Esme. Düşüncelerinde yeni arkadaşlarımızla tanışmaya gidiyoruz. Lütfen gel sende yanımızda ol, oğlum.
Ona karşı gelemezdim -Tamam geliyorum.

Ouu... devamı nerde yhaaa..

ileride bir süprizim var hikayedeki bir konuda.herneyse zaten cullen'leri tanıyosunuz.
bunlarda ileride karşımıza gelecek karekterler....
[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
LİLY
[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
TOM
[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
MANDY
[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
HALBERT
[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
KEVİN
[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
MADDİE

3.BÖLÜM:

Yeni arkadaşlarımızla tanışmaya gidiyoruz (aman ne güzel).Bella öldükten sonra kimseyle arkadaşlıkta olsa bir ilişkim olmadı. Şimdi bunu açığı vurmak beni tedirgin ediyor.
—Buradan çocuklar, dedi Carlisle.
Derken o evi gördük tamamen benim düşüncelerimle döşenmişti çok zarifti ama bu evde benim hoşuma gitmeyen bir şey vardı… Kapı açıldı, içinden bir adam çıktı. Çok sevecen görünüyordu. Düşünceleride bizi görmekten çok mutlu olduğunu anlatıyordu.
—Merhaba Carlisle. Selam çocuklar, ah… Siz Esme olmalısınız. Çok memnun oldum içeri geçin.
—Sadece Esme dersen sevinirim, ismin Tom’du değimli…
—Evet, ismin Tom, burada da ailem var sanırım size çok benziyoruz, dedi ve bir kahkaha attı.

—Bu karım Lily. Bunlarda bir nevi çocuklarım… Mandy, Kevin, Halbert… Mandy Bella ve Maddie nerede?
O ismi duyduğumda donup kamıştım. Ailemin gözleri bana dönmüş ne yapacağımı merak ediyorlardı ama ben sanki parçalara ayrılmış gibi hissediyordum. Fakat Tom’un düşüncelerinde onu gördüm benim Bella’ma benzemiyordu. Buna birazda olsa sevindim ama bir yanım onu istiyordu, tabiî ki bu imkânsızdı ölü biri nasıl vampir olabilirdi ki?
Carlisle’de benim biraz çözüldüğümü görüp bizi onlara tanıştırdı.
—merhaba ben Carlisle. Bu karım Esme ve çocuklarım emmet,rosalie,jasper, Edward .Birde Alice var ama onu dizginleyemedik, alışverişe gidip buraya öyle gelecek.
—Ah, tabiî ki sorun yok, Mandy sanırım sana iyi bir arkadaş bulduk, dedi Lily.
—evet, işte bu süper oldu, buradakiler moda anlayışından yoksun kişiler, Alice’yi ne zaman görebilirim?
Gerçekten o yeni bir Alice’ydi. Kesin çok anlaşacaklardı, ama benim aklım hala şu Bella’daydı. Herkes bir yerlere oturdu. Ev çoğunlukla canlı renklerle, çiçeklerle döşenmişti.
YAKLAŞIK YARIM SAAT SONRA:

Herkes kendine göre birini bulmuştu, bende Kevin ile konuşuyordum o sırada Emmet’ın bizim konuşmamıza kaynak yaptığını fark ettim. Kızların arasında kalmıştı ama bize laf yetiştirmekte üstüne yoktu. Sonra aşağıya çok hoş sarışın bir kız girdi.
—Naber Maddie arkadaşlarımızla tanışsana, dedi Tom.
—Tabiki, merhaba herkese ben Maddie… Diyerek kendini tanıttı. Sanırım Tom geleceğimizi öncede haber vermişti onlara.
Ardından Alice’nin kokusunu duydum ve sonrada onun keskin çığlığını.
Herkes bir saniye sonra onun yanındaydı. Âlice dizlerinin üstüne düşmüş gözyaşı olmadan ağlıyor karşısındaki kişiye bakıyordu. Nedenini anlamak için onun yanına gittim ve... Onu gördüm.

teşekkür ederim yarın koyarım yeni bölümü [Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

İnş okuyabilirım ya ):

4:BÖLÜM
Bela! Bella! Bella! Oydu işte benim Bella’m orada bana bakıyordu gözlerinde acı vardı artık kokusunu duymuyordum, onu nerede görsem tanırdım. Ama nasıl olurdu o…o ölmüştü. Bunla 52 yıl başa çıkmıştım şimdi hepsi boşmuydu. Sanki son 52 yılı yaşamamıştım. İçindeki acı yok olmuş, vücudumdaki tüm buzlar kırılmıştı.
Fakat gerçek o an kafama dank etti Bella ölmemiş, nasıl olduğunu bilmediğim bir şekilde vampir olmuştu ama ben onu yıllar önce terk etmiştim onu kanayarak bırakmıştım. Her an onu düşünmüş her an onun kokusuna ihtiyaç duymuştum fakat artık karşımdaydı. Acaba beni affedecek miydi? Acaba ona söylediğim onca incitici sözleri şu an gözlerimdeki özlem ifadesiyle gerçek mi bulmuştu. Evet, sanırım öyleydi…
Bu düşünceler kafamda 2 saniyede geçmişti daha kafamda tasarlayacağım yeni teoriler ve Bella’ya karşı olan özlemim vardı. Jasper Alice’nin yanına eğilmişti Esme’de Carlisle’nin elini tutmuş ağlıyordu Rosalie bile yüzünü mutsuzluk ve hüzünle buruşturmuştu. Ama ben ona bakıyordum kimseyle ilgilenmiyor kafamda benim kucağıma atlayacağı anı hayal ediyordum. Ne yazık ki düşüncelerimin tam tersi oldu her şey saniyeler hatta saliseler içinde gelişti. Bella mutfak penceresini binlerce parçaya ayırarak ormana atladı. Donup kalmıştım, konuşamıyordum, ne yapacağımı bilmiyordum…
—Onun yanına git Edward, dedi Esme.
Bir şey diyemedim çünkü son sürat Bella’nın arkasından koşmakla müşguldüm. Uzun süredir böyle koşmamıştım, bizimkilerin oynadığı beysbol maçlarına gitmiyordum çünkü onu hatırlatıyordu. Ama şimdi koşmak iyi gelmişti.
—Bella! Bela! Kahretsin neredesin… Konuşmalıyız Bella! Bana ne olduğunu açıklamalısın! Neredesin! Bak özür dilerim sana söylediğim sözler gerçek değildi bırak açıklayayım! SENİ SEVİYORUM! Daima sevdim…
Artık bağırmaya başladım onu bir kez daha kaybetmeyecektim… Bir an uzaklarda ormana kuvvetli bir rüzgâr eski… Sanki onun kokusunu bana getirdi, doğudaydı ve sanırım beni duymuştu. Koşmaya devam ettim…
Şiddetli bir kükreme duydum. Birde baktım Emmet’in iki katı büyüklüğünde bir ayı Bella’ya kükrüyordu. Fakat sorun bu değildi, neden Bella kıpırdamıyordu, niçin ayıya karşı gelmiyordu. Hayvan tek bir hamlede Bella’mı yere serdi ona tekme attı. Dayanamazdım, dayanamadım ayının yanına koştum...5 dakikada işini halletmiştim.
Onun yanına koştuğumda vücudunda fazlasıyla cizik ve yara vardı. İyileşmesi en azından bir vampir için bile 2–3 gün sürerdi. Bella’yı kucağıma aldım onu bir ağacın tepesine çıkardım, belki temiz hava iyi gelirdi. Tam bir melekti, çok güzeldi, şu ana kadar gördüğüm en güzel vampirdi ve vampir olmak onun doğasında vardı ama sesini bugün bir kez bile duymamıştım Bella’yı özlemiştim, onu öpmek koklamak açıkçası bağrıma basmak istiyordum. O arada uyandı. Gözlerini açınca beni gördü belliki birden çok şaşırdı.
—Çek ellerini, dedi. Sesi fısıltı gibiydi, çok üzgün olduğu belliydi, bir an eskisi gibi çok kırılgan gözüktü.
—Bella, lütfen!
—Hayır… Aşağı atladı, tabi bende arkasından gittim.
—Bella bana bir şey anlatmayacak mısın?
—Niçin? Sana bir şey anlatmak için mecburmuyum, dedi. Yüzünü bana dönmemişti, sanırım yüz ifadesini görmemi istemiyordu.
—Tamam, öyle olsun, sanırım önce ben anlatacağım. Bak, seni bıraktığım zaman yaşadığım işkenceyi sana anlatamam çünkü bunu anlatacak kelime yok. O yüzden konuyu uzatmayacağım. Sana yalan söyledim, seni istemediğimi, istersem sensiz yaşayabileceğim yalanını uydurdum. Yapamadım Bela son 50 yıldır ölü gibiyim! Ama artık yaşamak istiyorum, yıllar sonra yeniden uyanmak seninle olmak istiyorum. Bella SENİ SEVİYORUM!
Sustum… Sanırım ancak bu kadar anlatabilirdim… Dakikalar birbirini kovaladı sonra Bella önünü bana döndü yüzü acı çektiğinde olduğu gibi buruşmuştu. Bunu o kadar özlemiştim ki. Kendimi onun gözlerinden alamıyordum. Görünüşe bakılırsa oda öyleydi… Sonra…(devamı diğer bölümde)

İŞTE yeni bölüm...YORUM YAZMAYI UNUTMAYIN

tolam 15. bölüm yazdım...sonrada başka bir fanda sezon finali yaptım...şimdi tüm bölümleri buraya koymak istiyorum çünkü buradada eşit gitsin diye fakat o fan su an açılmıyor nedense...bende sadece 5. bölümü atabilirim, akşama doğru artık.... [Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Yaaa
Akşama dogru okuyamam ama Ö.m.den bna at bari

olmaz.....senden başka okuyan yok zaten....akşama atıcam....

Akşamada bende okuyamamm ne olacak şimdi

tamam atıyorum....açamadığım fanı sonunda açabildim ve büyük bir sevinç içindeyim arkideişler... [Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

5.BÖLÜM

Ne yapacağını merak ediyordum. Şu an bile düşüncelerini okuyamıyordum. Bana uzun, çok uzun bir süre baktı. Sonra gözlerinde bir şeylerin hareketlendiğini gördüm… Hiç beklemediğim bir şekilde ağlamaya başladı sanki yıllardır içinde tuttuğu duygularını bir anda salıvermişti. Bir anda vampir hızıyla bana sarılı verdi, hayatımda bundan daha güzel bir günüm olduğunu sanmıyordum.
O gece tam olarak hiç konuşmadık hep birbirimizin yüzüne baktık. Onun yanaklarını saçlarını okşuyordum oda aynısını yapıyordu. Merak ettiğim onca şey vardı ama şu anı bozmak istemiyordum. Ona günlerce hatta aylarca sıkılmadan bakabilirdim.
—Seni çok özledim! Beni bir zamanlar bırakmış olsan da şu an sanki o anı yaşamadım gibi geliyor. Sanırım sende fikrini değiştirip yeniden beni sevmeye başlamışsın, dedi.
—Hayır, Bella çok yanılıyorsun, ah... Tabii ki haklısın giderken sana attığım yalanlar için…
—Yalan derken nasıl… Dur bir dakika kafam karıştı.
—Hepsi senin insan hayatınla ilgiliydi, senden hiç vazgeçmedim vazgeçmemde zaten…
—Hala anlamıyorum, biraz daha açsan konuyu.
—Şöyle söyleyeyim ben seni terk ederken sana söylediğim her cümle, kelime, hece, yüz ifadem, seni kendimden uzak tutmam ve soğuk gözlerle bakmam hepsi senin insan hayatınla ilgiliydi Bella’m. Senin iyi olmanı istedim ve bu bana en doğru yol gibi geldi, tabii ki bu doğrudan çok yanlışa hatta yanlışlara, hatalara doğru sürüklendi.
Sanırım konuşamıyordu, söylediklerim onu duygulandırmış olmalıydı, gözlerinin altı morarmaya başlamıştı bile (bu hikâyede vampirler ağlarken gözleri böyle oluyor) bana tüm gücüyle sarıldı onu o kadar seviyordum ki söylenecek söz bile yoktu.
—Seni tüm kalbimle sevdim, seviyorum ve sonsuza kadar seveceğim, dedi.
—Sen nereye ben oraya meleğim.
Bana gülümsedi ve o an o kadar özeldi ki saniyeler için dudaklarımız buluşmuştu, onu hiç bu kadar istememiştim, sanırım artık onu incitmem konusunda bir sorun yoktu ve bella’mı meleğimi tüm gücümle öpmeye koklamaya başladım.
BELLA

Maddie ile alışverişten döndükten sonra elimdeki çöpleri (neredeyse bir koli) mutfağa bırakmak için salon yerine iki saniye için mutfağa girdim. Bizim süslü Maddie kendini onlara tanıştırmıştı bile, neden bilmiyorum ama bu aile bana tanıdık geliyordu yani en azından bana öyle bir his veriyordu.
—nede olsa birazdan anlarım, deyip işimi yapmaya koyundum ancak arkamda birinin korkuyla nefes almasını ve koca çığlığını duyana kadar.
Hemen arkaya döndün, tam savunmaya girecektim ki onun benim en sevdiğim eski… Arkadaşım Âlice olduğunu gördüm gözyaşı olmadan ağlıyordu. Herkes onun başına üşüşmüştü ama Âlice hala bana bakıyordu. Hislerinde haklıydım onlar Cullen’ler benim hayatımı tümüyle değiştirip bir çıkmaza götüren aileden başkası değildi. Bunları düşünürken hayatımın aşkı ve hala için için öyle olmayı sürdüren inanılmaz varlık onun yanına geldi
—Âlice ne oluyor söylesene, deyim onu sarsmaya başladı. Tabi kız beni görmenin şokunu üstünden atamadığı için hiç tepki vermiyordu aslında o da haklıydı tüm vampir hayatı boyunca geleceğini görmüştü ve şu an böyle bir şok yaşıyordu, aslında bunda bir gariplik vardı neden bizi görmemişti ki… Ah tabi birim düşüncelerimiz bir andan değişip eve gelmeye karar vermiştik aslında şimdi avda olmalıydık.
Beynimin bir kısmı bunu düşünürken diğer kısmı Ed… Edward’a odaklanmıştı.
Alice’nin nereye batkını görünce donup kaldı onun bu bakışını hiç görmemiştim hiç ama hiç görmemiştim. Her şey vardı gözlerinde mutluluk, sevgi, aşk, üzüntü, pişmanlık…
Ona çok kırılmıştı, işkence çekmiştim, onu düşünmekten, beni terk ettiği anı düşünmekten delirmenin eşiğinden dönmüştüm. İnsan halimle çok dayanıksızdım Jacop benim Jacop‘ım çok destek olmuştu bana ama onu yüz üstü bırakmış ortadan kaybolmuştup, neler yaşadığını biliyordum çünkü bana bakan kusursuz yaratıktanda aynı şeyleri çekmiştim. Yıllarca bunu verdiği acıyla günlerimi geçirmiştim, kendimi harap etmiştim vampir olduğumda her şeyin değişiceğini düşünsemde onu daha fazla hatırlamıştım. Şimdi karşımdaydı ne yapacağımı bilmez bir halde öylece ona bakıyordum onu çok özlemiştim acaba kucağına atlamalı onu öpmeli koklamalı mıydım? Yoksa hemen buradan kaçmalı mıydım?
İkinci seçenek daha doğru geldi bana ve ani bir hareketle yanımdaki camı parçalara ayırarak dışarı atladım. Edward beni istemiyordu hayır ne yazık ki tek kişilik bir aşk yaşıyordum bu aşk içimde 52 yıl sinsice yaşamıştı. Şimdi Edward’ı gördüğümde dışarı çıkmıştı beni ortada çırılçıplak bırakmıştı. Beni istememesini sindiremiyordum kesin benden nefret ediyordu kahretsin! Neden yıllar sonra buraya gelmişlerdi… Kendime bir şey yapsam ne olacaktı ki bu hayatın bir anlamı varmıydı ki?Edward’ın sesini duydum şu 52 yıl da duyduğum en güzel söyleri söyledi o an….
Bella! Bela! Kahretsin neredesin… Konuşmalıyız Bella! Bana ne olduğunu açıklamalısın! Neredesin! Bak özür dilerim sana söylediğim sözler gerçek değildi bırak açıklayayım! SENİ SEVİYORUM! Daima sevdim…
O anda arkamdan şiddetli bir rüzgâr esti bende koşmayı kesip kendimi rüzgârın kollarına bıraktım ya da bırakacaktım ki sağ tarafımdan korkunç bir kükreme duydum… Hayatımda gördüğüm en büyük ayıydı, bir anda iki saniye önce düşündüğüm şeyi hatırladım “Kendime bir şey yapsam ne olacaktı ki bu hayatın bir anlamı varmıydı ki?”Evet şimdi ölmek için kendimi bu çıkmazdan çıkarmak için bir şansım vardı. Kocaman ayı gelmesiyle beni yere sermesi bir oldu vücudumda yarattığı çizikleri duyarlı tenimde tek tek hissedebiliyordum canım çok fazla yanıyordu ama bu eskiden çektiğim acıların yanında koca bir hiçti, birazdan bu acılar sonsuzluğa dağılacaktı… Saniyeler sonra başka bir kükreme sesi duydum o gelmişti beni kurtarmaya Edward… Bir anda her yer karardı, tamda zamanıydı ya.

***
Yavaşça sesler duymaya başladım su sesleri, kuş sesleri, otoyoldaki araba sesleri rüzgâr sesleri birde birinin nefes aldığını duyuyordum.
Bir anda olanları hatırladım gözlerim açıldı onun kucağında uzanıyordum. Atmayan kalbim yeniden atmaya başlamıştı sanki kokusunu çok özlemiştim hemde çok…fakat kendimi hemen bırakamazdım..
—Çek ellerini dedim. Çok üzüldüğü belliydi ama bir şey yapamadım.
—Bella, lütfen!
—Hayır… Dedim aşağı atladım biraz daha o ağaçta duramayacağımı biliyordum.
—Bella bana bir şey anlatmayacak mısın? Çok sinirlenmiştim niye ona bir şey anlatıyordum ki o zamanında beni başıboş bırakmıştı.


(devamını biliyorsunuz zaten ben sadece bellanın ilk düşüncelerini size göstermek istemiştim [Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] )

Halbert bnm.. allahım aaron burda da var... [Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Gizz süper gidio yhaaa ama ben böle kısa kısa bekleyemem gibime gelio emel gibi.. diğer bölümü bkliyorum...

~MrSaLvatoRe~ demiş ki:

yaaaaa gizemmmmmmmmmmmmmm

yapma boyleee en heycanlı yerdı amaaaaaa......

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

devamını 6 gözle beklıyorummm

Veeee

Kevin ve Halbert muhteşem seçim [Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] Adammmmm

kesinlikle katılıyorum ve şükür kavuşturana diyorum

....6.bölüm
Gün ağarmaya başladığında ilk defa ormanda nehir kenarında uzandığımızı hatırladım,yanımdan koca bir tır bile geçse benim dikkatim o tarafa gitmezdi.
-haydi bakalım artık gidelim bizi merak edecekler, dedi bella.
-ama ben gitmek istemiyorum burada seninle birlikte olmak sana doyasıya bakmak istiyorum bunu benden esirgeyemezsin çünkü sana bakmayalı koca bir yarım yüzyıl geçirdim ben.
-Aaaa...Emeet'la uğraşamıyacağım şimdi, hem daha çok zamanımız var canım ,deyip benide kendisiyle birlikte ayağa kaldırdı.
İnsan hızıyla yavaşça yürüyerek onların evine doğru gitmeye başladık.Şu an yaraları çok daha iyiydi yarın hiçbirşeyi kalmazdı.Evlerine geldiğimizde dış kısımı bir daha görme şansım oldu.
-bu evi kim döşedi aşkım sanki tamamen benim düşüncelerimle oluşturulmuş gibi.
-Ah! bu evi tamamen ben döşedi Edward,sanırım buna fazla şaşmamalı ,deyip koca bir kahkaha attı bu sesi duyunca bende mutlu oldum ve hızlıca eve girdik.
Sanırım herkes herşeyden haberdardı çünkü Alice olanları görmüş olmalıydı .Biz salona girdiğimizde odadan bir alkış tufanı koptu.
-Aferin sevgili kardeşim ama....Emeet tamamen bana döndü
-ŞİMDİ GİDELİM ARTIK SENİN YÜZÜNDEN GÖZLERİMİN ALTINDA YARALAR ÇIKTI BU AİLEDE HİÇBİR ERKEK BENİM GİBİ OLAMADIK YANİ! deyip bir hışımla odadan çıktı,tabi onun gitmesiyle herkes kahkahaya boğuldu.
-Gözlerimin altında yaralar çıktı ayol,güzelliğim bozulacak...Jasperin yaptığı taklit tüm salonu kırdı geçirdi resmen.Tabiki hemen kafasına bir telefonuda yedi.
-Neyse çocuklar bir bakıma Emeet haklı eğer arabalarınızı seviyorsanız ve parçalara ayrılmasını istemiyorsanız hemen onun gözlerinin altındaki yaraları yok etmeliyiz ,dedi Carlisle.
-tamam...dedim Bella'nın dudağına küçük bir öpücük kondurdum.
-Sonra görüşürüz deyip bana göz kırptı
-yarın bize gelsenize,dedi esme.Bu çok güzel bir fikirdi çünkü Bellasız zaman geçirmek istemiyordum.
-Evet aslında olabilir değil mi Lily?
-bu güzel bir fikir.
-tamam görüşürüz o zaman ,dedi tom.
birden Mandy araya girdi:-Şey tom acaba biz gitmesekte onla yine bize gelse yarın bir kutlama yapmak istiyoruzda .Hem yeni dostlarımız için,hem Edward ve bella için Nasıl olur?
Öyle bir baktı ki kimse ona hayır diyemezdi.
Yarın buraya gelmeyi karalaştırarak evden çıktık....Eve gitmeden Emeet sayesinde iki haftalık açlığımızı bastırmış olduk sonuçta.
O gece tamamen Bella'mı düşündüm tabi onu düşünmeye başlayınca birde baktım sabah olmuş .Ben bunları düşünüp müzik dinlerken Jasper odaya daldı.
-Edward yalvarırım beni o odaya gönderme lütfen Alice delirdi sıyırttı gine rose'u odaya soktu akşamdan beri çıkmıyorlar şimdide benim peşimde.
-Aslında Alice'yi tanımasam abartıyosun derim ama ...ne olsa eline düşüceksin bence hemen git ki akşam bir tur basketbol oynayalım.
-kesinlikle olmaz,diye odaya girdi Alice .
-Manyakmısın Edwardkafanda var mı senin ya? Lütfen bu konuyu önemseyin yeni arkadaşlar dostlar fln fln....
-Of Alice!dedik ikimizde Japer'la.
-of mof yok hadi jasper senin giysin odada git giyin,Edward sende çok yakışıklı olmalısın nede olsa bella var ortada...
-tamam küçük cadı ,dedim ve çıkması için odanın kapısını açtım.Biraz bozuldu ama "mersi" deyip aşağı indi sanırım şimdide Esme'ye saldırıyordu.
bir saat sonra kapı zili çaldı bende gazeteleri okuyordum.Açıkçası herkes şaşırmıştı ama gelenin Tom ve Lily olduğunu biliyordum.
Carlisle aşağı indi:-Meraklanmayın çocukalr Tom ve Lily geldi biraz buraları gezeceğiz ,deyip Esme ile dışarı çıktılar.
İki Saat sonra tom Lily ve bizimkiler oramanda rüzgarın peşinden koşuyorduk.Tom Lily Vve Carlisle Bella hakkında konuşuyolardı bende o tarafa yöneldim
-bella'yı yıllar önce Kevin o uçurumdan kurtardı bana getirecek zamanı olmadığından onu vampire Kevin dönüştürdü şu an bile nasıl yaptığının farkında değil.Dediğine göre o an sadece onu kurtarmayıdüşünmüş.Herneyse bella ve Kevin'in arasında hiçbirimizde olmayan bir bağ var tam bilmiyoruz ama bu anne çocuk arasındaki bağlardan sanırım...Deyip düşüncelere daldı.
5 dakika sonra....
Bella'mın evinin nasıl bir disko evine çevrildiğini gördük...

7.Bölüm
Bella'mın evine gittiğimizde tom ve Lily'nin dediği gibi dans ederken bizi fark etmediler.Herkes coşmuştu.Mandy cd çaların önüne geçmiş kendini şarkının ritmine kaptırmıştı.Halbert,Maddie ile Kevin ,Bella'mla dans ediyordu.Şimdi Lily ve tom'un bize ikisi arasındaki bağı anlatırken ne demek istediğini anlıyordum.Sanki ikiz gibi uyum içinde gözleri kapalı dans ediyorlardı,yüzlerinde kocaman bir gülümseme vardı.Sanırım bella artık süper dans ediyordu sanki profesyönel dansçı gibi...Ben bella için deyim yerindeyse kurşunun ününe atlayacağım gibi aynısınında Kevin için geçerli olduğunu biliyordum ama bu kesinlikle AŞK değildi.Onlar bana anlattıklarında demek istediklerini anlayamamıştım fakat şimdi apaçık ortadaydı.
Sonra çalan şarkı bitti herkes gerçek dünyaya döndü.Geldiğimizi gördüklerinde Bella'nın yüzünün bir anada aydınlandığını gördüm vampir hızıyla yanıma geldi ve bana dünyadaki en güzel gülücüğü gönderdi.
-Merhaba ,deyip yanağıma bir öpücük kondurdu.Sanki ilişkimiz eskisi gibi değildi öncelikle bunun bir hayal olmadığını kesinleştirmemiz gerekiyordu.
-selam canım
-Merhaba herkese diye selamladık bahçedekileri.
parti devam ederken ben ve Bella arka bahçedeki sallanan tahta salıncakta oturduk.
-Edaward seni...
-Beni?
-Seni çok özledim.Sen?
-Buda sorumu canım benim sen benim hayatımsın seni tüm benliğimle özledim ve seviyorum.
-Teşekkür ederim,diye fısıldadı.
-Neden susuyosun bir sorun mu var?
-Bilmiyorum edward şu an sanki, bir rüyadayım ve her an uyanabilirmişim gibi hissediyorum bu olanlar bir anda gelişti bünyem bunu kaldırmakta zorlanıyor.
-Bella lütfen üzülme herşey zamanla düzelecek,dedim ve o an beynimde şimşekler çaktı.Ona yaklaşmaya başladım dudaklarımız birbirini bulduğunda vücuduma elektrik verilmiş gibi oldu.
-Seni seviyorum deyip karşılık vermeye başladı Bella.
-Seni seviyorum meleğim.
Onu tüm gücümle öpüyordum özlem tutku ve aşk birleşince böyle olmuştu.Dudaklarım boynuna indiğinde Bella'nın ceketimi çıkardığını fark ettim o an dudaklarım dondu.
-Bella...emin misin?Bunun zamnı olduğuna emin misin?


8.bölüm

(bella)
-Bella...emin misin?Bunun zamnı olduğuna emin misin?
bilmiyorum bilmiyordum sadece o an Edwarda ihtiyacım vardı aramızdaki soru işaretleri bu anda çok önemsiz diye düşündüm içimden....yada düşündüğümü sandım,merğer hepsini dışımdan söylemişim.
-seni seviyorum,bende böyle hissediyorum bella...hele şu an deyip ağzından küçük bir iyilti çıkardı
bu ses bana güç verdi onu daha istekle öpmeye başladım.Sanırım oda aynı yoğunlukla savaşıyordu.Az kalsın salıncak kırılacaktı.
Edward beni aldığı gibi arka kapıdan içeri girdi odama taşıdı...şu yaşamım boyunca bu an kadarını hiç yaşamamıştım...anlatılmaz bir mutluluktu aramızda çok büyük bir tutku vardı .Alice bizi idare edebilirdi sanırım,aslında bizim ne yapacağımızı görmüş olması utanç vericiydi ama biraz işe yarasa hiç fena olmazdı hem parti sabaha kadar sürerdi büyük ihtimal....
Giysilerimiz sonsuzlukta yok olurken böyle bir duyguyu ve isteği hiç yaşamadımı anladım ben ve Edward bir elmanın yarısıydık....Bir an sonra filmlerde gördüğüm ama böyle olduğunu hiç bilmediğim bir şeyi tattım sanki edward Bella ,Bella Edward olmuştu.
sabah kendimizi yeniden gerçek sonsuz dünyada bulduk dün gece ne olmuştu böyle inanılmazdı kesinlikle edward'ta böyle düşünüyordu bunu gözlerindeki hiç bilmediğim parıltıdan anlayabiliyordum.
-günaydın .diye fısıldadım dünden sonra aramızdaki kopuklukların yeniden düzeldiğini ikimizde hissedebiliyorduk.Sanırım Alice benim düşündüğüm gibi herşeyi halletmişti.
-Ne düşünüyorsun?,deyip saçımı oksarken...
-Hiç..acaba bizi bulamayınca ne yaptılar diye merak ediyorum.
-birşey olmaz aşkım merak etme ,deyip dudağıma tatlı bir öpücük kondurdu.
bir süre ikimizde sessiz kaldık sanırım geçmiş ve geleceğimizi düşünüyorduk...
birden -hadi aşağı inelim bari,dedim.
-siz ne derseniz odur prensesim,dddi bana ve giyinip aşağı indik ortalıkta kimse yoktu .
-Neredeler ?
-bilmiyorum dedim ona.
-Belkide bizdelerdir.
-ah olabilir neden olmasın?
-ve bizi yanlız bırakmak istemişlerdir belki..üstüme yüzümeye başlamıştı...
-Tatlım kusura bakma şimdi size gidiyoruz deyip yola koyulduk..


9.bölüm

BU bölümü BURCU GÜNEŞTEN BİZ AŞKI MELEKLERDEN ÇALDIK ŞARKISIYLA DİNLEYİN ÖZELLİKLE BELLANIN ED. İÇİN DÜŞÜNCELERİni....kISA OLDU AMA YARIM SAATTE BU KADAR OLDU İNŞALLAH BEYENİRSİNİZ... [Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]


Edward'ların evine geldiğimizde ortalıkta yine kimse yoktu...İyice endişelenmiştim niye yoklardı...Edward yüzünde bişe belli etmemeye çalışıyodu ama oda endişeleniyordu bunu hissediyordum.
-Nerdeler?
-Bilmiyorum?ama büyük ihtimal gezmeye falan gitmişlerdir...Sanki beni değilde kendini ikna etmeye çalışıyolardı.
bir anda Edward'ın Telefonu çalmaya başladı.
-Alice neredesiniz?
-Biz ,bizim evin önündeyiz.
-Ne alaka bu şimdi ?Zamanımıydı? Uzun bir süre dinledi...
-İyi tamam size iyi tatiller bakalım...
-Ne tatili?
-Esme adasına gtmişler tatile bizide biraz yanlız bırakmak istemişler odamdada bir not varmış, şimdi havaalanındalarmış.
-dur bir dakika ne adası?
gülümsedi...-Esme adası calisle ve esme'nin şahsi adaları...
-Vay be ada demek.....
-hıhı...Neyse hadi içeri girelim?
-olur .
İçerisi puslu hatıralarımda hatırladığım kadarıyla tamamen yanıydı Edward'ın piyanosu bile aynı yerde duruyordu.piyanoya baktığımı görünce:
_sana eskisi gibi birşeyler çalmamı istermisindiye fısıldadı çok sevimli bir şekilde.
_bunu düşündeğün için teşekkürler lütfen çalarmısın canım?
-Şarkıya başladığında eski hatıralar yeniden canlandı sanki.O ilk ve saf aşk yıllarca kalbinde yaşayan yanımda olduğunda kalp atışlarımın durduğu buz gibi tenine değdiğimde bile tenimin yandığı, bana bakışı,hayatımın varlığı yaşamım tüm hayatımın en güzel parçası ..o...Onu en küçük parçamla bile sevdiğimi hatırladım gerekirse hayatımı öne serebileceğim varlık...Bir aralar kaybolduğunda yaşadıklarım vücudumdaki boşluk,yaralarım çığlıklarım onun inanılmaz duyarlılıktaki kızgın sesi hepsi bende saklı beni ilk öpüşünde olduğu gibi aynı şeyleri hissediyorum şimdide onun için aynı duyguları taşıyorum.
Bella ve Edward kimse bunu bozamayacak çünkü bizi ayırmaya kimsenin gücü yetmiyecek ....
İnsanken bestelediği ninniyi bana 50 yıl sonra yeniden çalarken bunları düşündüm ve doğruluğundan yeniden tam olarak emin oldum şimdi. .
-Bella...
kafamı piyanodan kadırdığım anda dudaklarımız buluştu sanki....tm hayatım önüme serilmişti sanki 50 yıl hi yaşanmamıştı oda böyle düşünüyordu ..
-seni seviyorum...
-seni seviğim kadar...sonsuza kadar birtanem....
ve geceye devam ettik....